Jak tworzyć przypisy harvardzkie?
W procesie pisania pracy dyplomowej wykorzystujemy wiele publikacji, które nie tylko pomagają nam stworzyć jej treść, ale także pokazują, że dogłębnie zbadaliśmy obszar związany z jej tematem. Zazwyczaj już na pierwszych spotkaniach seminaryjnych dowiadujemy się, że każda myśl lub cytat zaczerpnięty z dowolnej pozycji z tego właśnie zbioru musi zostać opatrzony odpowiednim przypisem bibliograficznym. Konieczność ta jest często przyczyną wielu kłopotów i dużej części z nas jawi się jako zadanie nader uciążliwe. Tymczasem cały problem nie jest tak skomplikowany jak mogłoby się wydawać.
Z poradnika dowiesz się
Rodzaje przypisów
Ogólnie rzecz biorąc wszystkie przypisy umieszczane w publikacjach możemy podzielić na dwie grupy: przypisy harwardzkie i przypisy oksfordzkie (zwane też tradycyjnymi). W tej części poświęcimy nieco więcej uwagi temu pierwszemu rodzajowi przypisów.
Przypisy harwardzkie
Przypisy harwardzkie są stosowane przede wszystkim w wielu współczesnych publikacjach wydawanych w kręgu anglosaskim i coraz częściej występują jako podstawowy sposób cytowania źródeł w pracach licencjackich lub magisterskich. Ze względu na sposób umieszczania tego rodzaju przypisów w tekście czasem nazywa się je także przypisami wewnątrztekstowymi.
Harwardzki system przypisów stanowi dość dobre rozwiązanie, ponieważ jego tworzenie jest stosunkowo proste. Nie wymaga on bowiem umieszczania w tekście odsyłaczy (np. w postaci cyferki, gwiazdki itd.) do rozbudowanego przypisu. Jego główną zasadą jest umieszczenie w nawiasie okrągłym nazwiska autora wraz z rokiem wydania dzieła i ewentualnie stroną, na której wykorzystana przez nas myśl się pojawiła.
Reguły
Reguły i sposób wstawiania przypisów harwardzkich najlepiej będzie objaśnić na konkretnych przykładach.
Jeśli odnosimy się do ogólnej treści danej publikacji mamy dwie możliwość postawienia przypisu:
- W wypadku wspomnienia nazwiska autora w tekście przypis powinien wyglądać tak:
- Ogólnie rzecz ujmując, okres formowania się państwa polskiego był czasem bardzo burzliwym. Taki pogląd pojawia się m. in. w dziele Jasienicy (2008).
- Jeżeli jednak nazwisko autora nie zostało wymienione, umieszczamy następujący przypis: Obecnie uważa się, że starzenie się społeczności stanowi wyzwanie dla polityki zdrowotnej (Bryła, 2009).
- Jeśli zamieszczamy w naszej pracy cytat albo odnosimy się do konkretnego fragmentu tekstu do przypisu dołączamy równie numer strony lub stron, na których znajduje się dana myśl: W celu ratowania kolonii brytyjskich w Azji Londyn zignorował fakt zajęcia Międzymorza przez ZSRR (Grygajtis, 2006, s. 9).
- Jeżeli korzystamy z dwóch różnych publikacji tego samego autora wydanych dokładnie w tym samym czasie, przy roku wydania umieszczamy kolejne litery alfabetu, np. (Kowalski, 2007a, s. 7), (Kowalski, 2007b, s. 15).
- W przypadku pozycji, która ma więcej niż jednego autora:
- Jeśli pozycja ma dwóch autorów to podajemy nazwiska każdego z nich, np. (Kowalski, Marczyk, 2010, s.198).
- Jeśli jednak autorów jest więcej, w przypisie uwzględniamy tylko pierwszego z nich i dodajemy skrót „i in.” np. (Kowalski i in., 2003, s. 32).
- Jeśli dana publikacja jest pracą zbiorową w przypisie, zamiast nazwiska autora umieszczamy jej tytuł, np. (Strategia rozwoju, 1990, s. 21).
Bibliografia
Stosując przypisy harwardzkie musimy pamiętać, że należy też stworzyć odpowiednio dopasowaną do nich bibliografię. Podobnie jak w przypadku wstawiania przypisów, tutaj również możemy wyróżnić szereg zasad, które ułatwią nam to zadanie. Oto one:
- Chcąc stworzyć opis bibliograficzny książek najpierw podajemy nazwisko autora (lub nazwiska wszystkich autorów), następnie umieszczamy rok ukazania się publikacji, a potem podajemy jej tytuł (pisany kursywą), wydawnictwo oraz miejsce wydania, np. Ostasiewicz S., Rusnak Z., Siedlecka U., 2001, Statystyka elementy teorii i zadania, Wydawnictwo Akademii Ekonomicznej, Wrocław.
- Jeśli książka jest pracą zbiorową najpierw podajemy jej tytuł, natomiast rok wydania umieszczamy na końcu, np. Początki chrześcijaństwa w Małopolsce, red. Garncarski J., Krosno 2001.
- Jeśli korzystamy z artykułu w czasopiśmie, po podaniu nazwiska autora, roku wydania oraz tytułu tego artykułu umieszczamy przyimek „w” z dwukropkiem ujęty w nawias okrągły. Następnie podajemy tytuł (ujęty w cudzysłów) i numer czasopisma oraz numery stron, na których znajduje się dany artykuł, np. Bugaj E., 2004, Kilka uwag na temat dziecka w kulturze starożytnego Rzymu, (w:) „Funeralia Lednickie” nr 6, s. 23–28.
- Jeżeli w naszej pracy wykorzystujemy rozdział z pracy zbiorowej powinniśmy postąpić analogicznie do artykułu w czasopiśmie, jednak zamiast tytułu czasopisma podajemy tytuł publikacji, np. Molo B., 2008, Podstawowe pojęcia i kategorie międzynarodowych stosunków politycznych (w:) „Międzynarodowe stosunki polityczne”, red. Cziomer E., Krakowska Szkoła Wyższa, Kraków, s. 21-37.
- W przypadku stron internetowych podajemy adres strony oraz datę dostępu do treści strony.
Podsumowanie
Musimy pamiętać, aby przypisy stosować konsekwentnie i systematycznie. Dzięki temu będzie wiadomo, skąd czerpaliśmy informacje niezbędne do napisania pracy, a sam tekst zyska bardziej czytelną strukturę.
Jak oceniasz ten poradnik?
Dziękujemy za Twoją opinię!Twoja opinia pozwala nam tworzyć lepsze treści
Więcej poradników o finansach
Czy wiesz że w Polsce każdego dnia powstaje ponad 1200 firm. W ciągu ostatnich 12 miesięcy przybyło ponad 304 tysięcy nowych przedsiębiorstw. Zgadnij ile z nich będzie świętować 10 rocznicę działalności? Podpowiem Ci - zaledwie 100. Do 3 roku funkcjonowania z rynku zniknie ponad połowa z nich, a nawet jedna czwarta z nich nie osiągnie statusu 8 lat działalności.
12.07.2015Ubezpieczenie grupowe w pracy, inaczej grupówka, to chyba jedno z najpopularniejszych ubezpieczeń na życie, jakie posiadamy. Może dlatego, że wielu pracodawców daje je pracownikom jako benefit i nie musimy za nie płacić, a może dlatego, że jest ono tanie, bo cena najczęściej waha się między 40 zł a 60 zł miesięcznie. Ubezpieczenie to występuje też w formie grupy otwartej, czyli można je wykupić indywidualnie, bo np. nie mamy możliwości w pracy albo chcemy mieć inne warunki niż pracodawca proponuje – różnie to bywa.
24.09.2021Działam w windykacji terenowej od wielu lat i jednocześnie prowadzę kancelarię windykacyjną od 2011 roku. Uważam, iż pozwala mi to wyrazić swoje zdanie na temat aktualnej sytuacji finansowej wierzycieli i dłużników. Celem tego artykułu jest ukazanie aktualnej sytuacji gospodarczej w kraju i jednoczesne zmobilizowanie rządzących do wsparcia finansowego najbardziej potrzebujących. Wierzyciele muszą być także świadomi konsekwencji zbyt pobłażliwego traktowania dłużnika. Należy także zmienić ustawodawstwo w tej materii, ponieważ zmiany przepisów prawnych z ostatnich lat znacząco pogorszyły możliwości dochodzenia należności.
30.11.2020Biorąc pod uwagę różnego rodzaju trudności w odzyskiwaniu należności (często spowodowane nieprofesjonalnym podejmowaniem działań windykacyjnych), coraz częściej strony umów zawczasu zabezpieczają swoje interesy. Jednym z wykorzystywanych w tym celu instrumentów jest weksel – papier wartościowy, w którym jego wystawca (bądź osoba przez niego wskazana) bezwarunkowo zobowiązuje się do zapłaty określonej sumy w jasno wskazanym miejscu i czasie. Niestety w praktyce nie zawsze weksel "działa" tak, jak powinien, co z kolei oznacza konieczność podjęcia działań windykacyjnych wobec dłużnika. W jaki więc sposób skutecznie odzyskać pieniądze od dłużnika wekslowego?
21.05.2021Według badania przeprowadzonego w 2009 roku przez Główny Urząd Statystyczny, 13,3 % osób pracujących była mobbingowana - głównie młode dobrze wykształcone kobiety, mężczyźni nie posiadający umowy o pracę, technicy, specjaliści, a także osoby pracujące w służbie zdrowia i na stanowiskach administracji publicznej. Warunki i komfort pracy mają znaczący wpływ na jej jakość i wydajność, dlatego analiza i obrazowanie zagrożeń w miejscu pracy jest pierwszym krokiem do podejmowania stosownych działań zapobiegawczych i jest umotywowaniem wprowadzenia skutecznej polityki przeciwdziałającej istniejącym problemom.
22.08.2012Czym jest kwota wolna od podatku? To element systemu podatkowego – kwota dochodu wolnego od podatku to wartość, od której nie musisz odprowadzać podatku w rocznym rozliczeniu podatkowym. Wyliczana jest na podstawie dochodu podatnika, czyli przychodu pomniejszonego o koszty jego uzyskania. Kwota wolna od podatku zmieniała się na przestrzeni lat, a ostatnią ważną zmianą było wprowadzenie Polskiego Ładu w 2022 roku (kwota wolna od podatku w 2023 r. rozliczana będzie inaczej niż w poprzednich latach). Jaka jest kwota wolna od podatku w 2023? Jaka jest różnica między kwotą wolną od podatku a kwotą zmniejszającą podatek?
17.01.2023