Uścisk dłoni wykonawcy z zleceniodawcą, zwiastujący udaną współpracę.

Jak tworzyć przypisy harvardzkie?

Jak tworzyć przypisy harvardzkie?

W procesie pisania pracy dyplomowej wykorzystujemy wiele publikacji, które nie tylko pomagają nam stworzyć jej treść, ale także pokazują, że dogłębnie zbadaliśmy obszar związany z jej tematem. Zazwyczaj już na pierwszych spotkaniach seminaryjnych dowiadujemy się, że każda myśl lub cytat zaczerpnięty z dowolnej pozycji z tego właśnie zbioru musi zostać opatrzony odpowiednim przypisem bibliograficznym. Konieczność ta jest często przyczyną wielu kłopotów i dużej części z nas jawi się jako zadanie nader uciążliwe. Tymczasem cały problem nie jest tak skomplikowany jak mogłoby się wydawać.

author box img

Paweł Janiak

Zaktualizowano: 8 marca 2013 08.03.2013 Czas lektury: 4min

Z poradnika dowiesz się

  • Rodzaje przypisów
  • Przypisy harwardzkie
  • Reguły
  • Bibliografia
  • Podsumowanie
  • Więcej poradników o finansach

Ponad 71663 Specjalistów od Finansów blisko Ciebie

Rodzaje przypisów

Ogólnie rzecz biorąc wszystkie przypisy umieszczane w publikacjach możemy podzielić na dwie grupy: przypisy harwardzkie i przypisy oksfordzkie (zwane też tradycyjnymi). W tej części poświęcimy nieco więcej uwagi temu pierwszemu rodzajowi przypisów.

Przypisy harwardzkie

Przypisy harwardzkie są stosowane przede wszystkim w wielu współczesnych publikacjach wydawanych w kręgu anglosaskim i coraz częściej występują jako podstawowy sposób cytowania źródeł w pracach licencjackich lub magisterskich. Ze względu na sposób umieszczania tego rodzaju przypisów w tekście czasem nazywa się je także przypisami wewnątrztekstowymi.

Harwardzki system przypisów stanowi dość dobre rozwiązanie, ponieważ jego tworzenie jest stosunkowo proste. Nie wymaga on bowiem umieszczania w tekście odsyłaczy (np. w postaci cyferki, gwiazdki itd.) do rozbudowanego przypisu. Jego główną zasadą jest umieszczenie w nawiasie okrągłym nazwiska autora wraz z rokiem wydania dzieła i ewentualnie stroną, na której wykorzystana przez nas myśl się pojawiła.

Reguły

Reguły i sposób wstawiania przypisów harwardzkich najlepiej będzie objaśnić na konkretnych przykładach.

Jeśli odnosimy się do ogólnej treści danej publikacji mamy dwie możliwość postawienia przypisu:

  1. W wypadku wspomnienia nazwiska autora w tekście przypis powinien wyglądać tak:
    • Ogólnie rzecz ujmując, okres formowania się państwa polskiego był czasem bardzo burzliwym. Taki pogląd pojawia się m. in. w dziele Jasienicy (2008).
    • Jeżeli jednak nazwisko autora nie zostało wymienione, umieszczamy następujący przypis: Obecnie uważa się, że starzenie się społeczności stanowi wyzwanie dla polityki zdrowotnej (Bryła, 2009).
    • Jeśli zamieszczamy w naszej pracy cytat albo odnosimy się do konkretnego fragmentu tekstu do przypisu dołączamy równie numer strony lub stron, na których znajduje się dana myśl: W celu ratowania kolonii brytyjskich w Azji Londyn zignorował fakt zajęcia Międzymorza przez ZSRR (Grygajtis, 2006, s. 9).
    • Jeżeli korzystamy z dwóch różnych publikacji tego samego autora wydanych dokładnie w tym samym czasie, przy roku wydania umieszczamy kolejne litery alfabetu, np. (Kowalski, 2007a, s. 7), (Kowalski, 2007b, s. 15).
  2. W przypadku pozycji, która ma więcej niż jednego autora:
    • Jeśli pozycja ma dwóch autorów to podajemy nazwiska każdego z nich, np. (Kowalski, Marczyk, 2010, s.198).
    • Jeśli jednak autorów jest więcej, w przypisie uwzględniamy tylko pierwszego z nich i dodajemy skrót „i in.” np. (Kowalski i in., 2003, s. 32).
    • Jeśli dana publikacja jest pracą zbiorową w przypisie, zamiast nazwiska autora umieszczamy jej tytuł, np. (Strategia rozwoju, 1990, s. 21).

Bibliografia

Stosując przypisy harwardzkie musimy pamiętać, że należy też stworzyć odpowiednio dopasowaną do nich bibliografię. Podobnie jak w przypadku wstawiania przypisów, tutaj również możemy wyróżnić szereg zasad, które ułatwią nam to zadanie. Oto one:

  • Chcąc stworzyć opis bibliograficzny książek najpierw podajemy nazwisko autora (lub nazwiska wszystkich autorów), następnie umieszczamy rok ukazania się publikacji, a potem podajemy jej tytuł (pisany kursywą), wydawnictwo oraz miejsce wydania, np. Ostasiewicz S., Rusnak Z., Siedlecka U., 2001, Statystyka elementy teorii i zadania, Wydawnictwo Akademii Ekonomicznej, Wrocław.
  • Jeśli książka jest pracą zbiorową najpierw podajemy jej tytuł, natomiast rok wydania umieszczamy na końcu, np. Początki chrześcijaństwa w Małopolsce, red. Garncarski J., Krosno 2001.
  • Jeśli korzystamy z artykułu w czasopiśmie, po podaniu nazwiska autora, roku wydania oraz tytułu tego artykułu umieszczamy przyimek „w” z dwukropkiem ujęty w nawias okrągły. Następnie podajemy tytuł (ujęty w cudzysłów) i numer czasopisma oraz numery stron, na których znajduje się dany artykuł, np. Bugaj E., 2004, Kilka uwag na temat dziecka w kulturze starożytnego Rzymu, (w:) „Funeralia Lednickie” nr 6, s. 23–28.
  • Jeżeli w naszej pracy wykorzystujemy rozdział z pracy zbiorowej powinniśmy postąpić analogicznie do artykułu w czasopiśmie, jednak zamiast tytułu czasopisma podajemy tytuł publikacji, np. Molo B., 2008, Podstawowe pojęcia i kategorie międzynarodowych stosunków politycznych (w:) „Międzynarodowe stosunki polityczne”, red. Cziomer E., Krakowska Szkoła Wyższa, Kraków, s. 21-37.
  • W przypadku stron internetowych podajemy adres strony oraz datę dostępu do treści strony.

Podsumowanie

Musimy pamiętać, aby przypisy stosować konsekwentnie i systematycznie. Dzięki temu będzie wiadomo, skąd czerpaliśmy informacje niezbędne do napisania pracy, a sam tekst zyska bardziej czytelną strukturę.

Dodano: 11 marca 2013 Zaktualizowano: 8 marca 2013

Jak oceniasz ten poradnik?

Dziękujemy za Twoją opinię!

Twoja opinia pozwala nam tworzyć lepsze treści

Co moglibyśmy poprawić lub dodać?
Jak działa Oferteo?
Odpowiedz na kilka pytań

Powiedz nam czego potrzebujesz, abyśmy dostarczyli Ci właściwe oferty

Otrzymaj oferty

Poznaj dopasowane oferty specjalistów z Twojej okolicy

Wybierz najlepszą

Porównaj oferty i zadawaj pytania, bezpłatnie i niezobowiązująco